بیماری اوتیسم یکی از بیماری های گروه اختلالات عصبی است که به عنوان اختلالات رشد فراگیر شناخته شده است . مشکلات اوتیسم با ارتباطات و تعامل اجتماعی مشخص می شود. بیماران اوتیسم اغلب الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه ای را از خود نشان می دهند.
افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً حداقل نصف علائمی را که در زیر عنوان شده است نشان می دهند . این نشانه ها از خفیف تا شدید متغیر هستند . در موقعیت های کاملاً متفاوت، رفتارهایی که با سن کودک تطابق ندارد مشاهده می گردد.
• اصرار به یکسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند.
مشکلات شدید تکلمی دارند.
در بیان نیازها مشکل دارند و از اشارات و حرکات به جای کلمات استفاده می کنند. اغلب از ضمایر استفاده مع می کنند ، به جای استفاده از ” من” از ” تو” استفاده می کنند .
کلمات و یا جملات دیگران را تکرار می کنند.
خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند.
قشقرق به پا می کنند و به دلایلی که برای دیگران آشکار نیست شدیداً پریشان می شوند.
قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار کنند.
دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند.
تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندک است.
به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند.
با اسباب بازی، درست بازی نمی کنند.
چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند.
احساس درد کمتر یا بیشتر از حد دارند.
از خطرات نمی ترسند.
پر تحرک یا کم تحرک هستند.
به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری که به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است.
۷۰ % کودکان مبتلا به اوتیسم، ناتوانی هوشی دارند.
درباره این سایت